- je uurtarief te verhogen;
- niet langer uurtje factuurtje te werken;
- een opdracht af te slaan omdat het niet goed voelt;
- nee te zeggen tegen een last-minute opdracht omdat je gewoon echt de tijd niet hebt;
- aan te geven dat je ergens nog geen ervaring in hebt, maar het graag wilt leren.
Deze lijst zou ik natuurlijk nog wel even langer kunnen maken, maar ik denk dat we elkaar wel begrijpen.
Als eerste wil ik je meegeven dat je NIET de enige bent die tegen deze issues aan loopt. Ook weten we beiden dat je heus wel weet dat je hier iets mee moet, misschien zelfs het hoe & wat, maar je doet het niet…
En heel eerlijk? Ik geloof niet dat het echt moeilijk is. Ik geloof dat je nog iets te leren en te doorbreken hebt. De moeilijkheden komen namelijk uit een patroon wat we onszelf professioneel en secuur aangemeten hebben en nu als comfortabel voelt.
Weet je dat ene moment per jaar nog? Dat moment dat er een mogelijkheid was om een salarisverhoging te vragen? Een verhoging waar je hard voor gewerkt had, jezelf bewezen en weggecijferd voor had? Soms durfde je het te vragen, soms niet… en soms kreeg je ‘opeens’ een meevaller. Eentje die achteraf gezien eigenlijk nog tekort deed aan wat je waard was.
Ik heb ze meegemaakt, vaak… en daar zat ik dan met m’n mooiste glimlach, ik bedankte hen ervoor hoewel het me pijn deed van binnen. “Geen zorgen”, dacht ik dan. “Ik ga gewoon nog harder laten zien dat ik echt wel van waarde ben en meer verdien!”. Maar dat moment kwam niet. Soms gaven ze wel toe ik meer verdiende, maar ik kreeg die waardering niet op en in papier.
Het maakte dat ik m’n uurtarief van € 45 per uur aan de start als VA ook nauwelijks uit durfde te spreken. Dat voelde als ZOVEEL geld! Maar hoe hard ik ook werkte, van die € 45 kon ik niet én leven én sparen én investeren én mezelf verzekeren en een pensioen opbouwen.
En het gaan staan voor mezelf, geloven in mezelf en dat ik het waard ben om geteld, gezien en serieus genomen te worden stopte niet bij de geldkwestie. “You teach people how to treat you”, sijpelt door in alles. Het houd je tegen zichtbaar te zijn, je vakanties en weekenden vrij van werk te houden, nee te zeggen tegen een samenwerking die je niet ziet zitten en tijd te maken om zelf áán je bedrijf te werken. Misschien durf je het niet eens bedrijf te noemen, maar veilig ‘business’. Maar als ondernemer ben je de CEO van jouw bedrijf. En de issues waar je nu tegenaan loopt dienen je leiderschap binnen dat CEO-schap niet.
De overstap maken van werknemer naar ondernemer en gaan staan voor wat ik waard ben en er om durven te vragen en te zorgen dat ik het kreeg, was de belangrijkste en grootste les die ik geleerd heb. Een les die ik met liefde, vol vertrouwen en de grootste noodzaak doorgeef aan elke onderneemster die voorbij de eeuwig dienstbare rol die we vaak spelen (en niet langer goed voelt) wilt groeien.
Het is niet moeilijk. Er is niets mis met jou. Je hebt alleen iemand nodig die je hier doorheen helpt. Die nog meer vertrouwen in je heeft dan jijzelf, die naast je staat en je soms een duwtje vooruit geeft of je helpt stil te zijn of staan wanneer je onzekerheid de overhand neemt. I’ve got your back ❤️ #ProjectWings
Was dit blog waardevol voor je?
Heb je weer duidelijk waar je je op gaat richten? En heb ik je in de actie modus gekregen?
Elke nieuwe blog verstuur ik via mijn maillijst. Laat jouw naam en e-mailadres achter en ook jij ontvangt mijn blogs in jouw mailbox.
Heb jij mijn e-book al gedownload?
Mijn e-book 'Van leuke business naar serieus bedrijf' helpt je naar jouw Masterplan voor een succesvol bedrijf!
